फूड फॉर थॉट

आज नानांना खूप उशिरा जाग आली, नेहमी पाच वाजता उठायची सवय पण काल रात्री झोपच येतं न्हवती आणि रात्री कधीतरी उशिरा डोळा लागला होता. लवकर लवकर आटपून ते नेहमी प्रमाणे मॉर्निंग वॉक ला निघाले, बरोबर कधीपासून वाट बघत बसलेला टॉमी होताच. आज वेळ चुकल्या मुळे म्हणा कदाचित सगळं कसं वेगळं वाटत होतं, रस्ता तोच पण माणसं वेगळी, प्रत्येकजण आपल्या धावपळीत, कोणी ऑफिसला जायच्या धावपळीत तर कोणी मुलांना शाळेत सोडायच्या धावपळीत. नेहमीचा फेरफटका मारून नाना उद्यानात आपल्या नेहमीच्या बाकावर बसले, मन मात्र जागेवर न्हवते ते केव्हाच भूतकाळात जाऊन पोचले होते. प्रख्यात मल्टि नॅशनल कंपनी मधून व्हाईस प्रेसिडेंटच्या पदावरून नाना निवृत्त झाले होते, एके काळी त्यांचा एक एक मिनिट मौल्यवान होता. महिन्यातून एक दोन फॉरेन टूर, आणि बाकी सर्व वेळ मिटिंगनें भरलेले कॅलेंडर, त्यांची सेक्रेटरी हे सर्व पाळता पाळता स्वतः थकून जात असे. नानांना ऑफिस मध्ये मान पण तेव्हडाच होता, कंपनीला बिलियन डॉलर कंपनी बनवण्यामध्ये नानांचा फार मोठा हात होता आणि नांनानी आयुष्यातील पुरी पस्तीस वर्ष कंपनीला दिली होती. मॅनेजमेंट ट्रेनीं ते व्हाईस प्रेसिडेंट

डिबीजे कॉलेज मधून बीकॉम झाल्यावर नोकरीच्या शोधात तो मुंबईला पोचला होता, चिपळूणच्या गावातील शाळेत शिक्षण पूर्ण करून मोठ्या उमेदीने गावातून येऊन जाऊन करून त्याने बी कॉम पूर्ण केलं होतं. आई वडिलांनी खूप हाल सोसून त्याला इथपर्यंत शिक्षण दिलं होतं आणि आता बावाने मुंबईला जाऊन चार पैसे मिळवून चांगले दिवस यावं म्हणून म्हातारा म्हातारीनी काळजावर दगड ठेऊन त्याला मुंबईला पाठवलं होतं.  मुंबईला एका दूरच्या चुलत्याच्या घरात उतरला  आणि नोकरीं शोधण चालू झालं. दोन महिने झाले तरी काय नोकरीं मिळेना, असा किती दिवस चुलत्यावर बोझा बनून राहायचं असं सारखं सारखं त्याला वाटू लागलं आणि उमेद तुटू लागली अशातच नवी मुंबई तील एका कंपनीत कंत्राटी पद्धती नें चालू असलेल्या भरतीत त्याला नोकरीं मिळाली आणि जीव भांड्यात पडला.  वीस हजार पगार होता पण चुलता डोंबिवलीला आणि नोकरीं नवी मुंबई ला त्यामुळे तिथं राहणं गरजेचं होतं आणि तसें पण आयुष्यभर चुलत्यावर त्याला बोझ बनायचं न्हवत. नोकरीं चालू व्हायच्या आधी घर शोध चालू झाली आणि अश्यातच एका मित्राच्या ओळखीने त्याला आयरोलीच्या एका रूम मध्ये इतर तीन मुलांबरोबर रूम शेअर करायला मिळाली